Koniec.

Wiedziałam, że nadejdzie taki dzień, kiedy to napiszę. Tak, to koniec. Wypaliłam się, jeżeli chodzi o fanficki związane z Naruto. Nie kręci mnie to już, nie bawi, nie ma już tego „czegoś”, co mi się w SasuNaru i wszystkich innych parach w anime tak podobało. Zresztą nie kręci mnie nawet samo anime.

Już w wakacje wiedziałam, że raczej nie dociągnę do kolejnego roku, bo mimo wszystko szło mi z pisaniem coraz ciężej. Nie przychodziły już satysfakcjonujące pomysły na fabułę, które kiedyś wymyślałam dosłownie z dnia na dzień. Stopniowo przestałam również czytać inne ficki, więc proszę nie myślcie, że piszę to, bo mam jakieś chwilowe załamanie i chcę się z Wami tym fantem podzielić. Wiem, że to koniec. Moje zainteresowania trochę odbiegają od tematyki tego bloga, poszły bardziej w stronę slashu i twórczości całkowicie własnej.

Najbardziej mi jednak wstyd za to, że nie dokończyłam opowiadań i jeszcze obiecałam Wam KakaNaru. No cóż, opowiadania już raczej nie doczekają się finałów, a KakaNaru realizacji.

Bloga nie usunę, za dużo w niego włożyłam pracy. Przez ten rok z kawałkiem na stronie pojawiło się trochę opowiadań i oneshotów. Blog był aktywny, czasem aż za aktywny, bo bywało, że dodawałam rozdziały co dwa dni.

Ciężko mi się to pisze, bo jednak to spory kawałek mojego życia. Mam nadzieję, że mój styl pisania również się przez ten czas poprawił i jeżeli tak jest, to poprawił się właśnie przez SasuNaru, z którym się w tej chwili żegnam. Zawsze pozostaną jednak miłe wspomnienia :).

A teraz podziękowania, bo są takie osoby, którym się te podziękowania należą. Przede wszystkim Silris. Moja beta, która zmagała się z potworkami wkradającymi się do rozdziałów, jednak mam nadzieję, że nasza współpraca będzie trwała dalej, kochanie, bo z pisania rezygnować nie zamierzam.

Ikuko, za te nasze długie rozmowy na gadu-gadu :).

Virus, od której nadal nie doczekałam się drugiego komentarza, a który mi obiecała! ;D.

Daimon, za te Twoje długie, wyczerpujące komentarze, które zawsze poprawiały mi humor i na które zawsze z utęsknieniem czekałam.

Nie sposób jest tak wymieniać, bo tak naprawdę chciałabym podziękować Wam wszystkim. Tym komentującym i cichym obserwatorom. Ludziom z forum, za dyskusje, rozmowy i świetnie spędzony czas ;D.

Wyszło patetycznie, no ale cóż. Jak już wspomniałam, wiele czasu poświęciłam dla tego bloga, więc chciałabym się rozstać z nim tak jak należy.

Mam nadzieję, że pomimo zakończenia mojej działalności tutaj, znajdzie się ktoś, kto jeszcze przyjdzie na tego bloga. To byłoby naprawdę miłe :).

I pamiętajcie, że z pisaniem się nie żegnam. Będę dalej tworzyła opowiadania slash, tak więc zapraszam na zostawić-rzeczywistość wszystkich zainteresowanych.

Na koniec jeszcze takie słowa pocieszenia. Wcześniej uważałam, że od SasuNaru nie da się uciec, wątpię, żeby mi znowu ten ‘szał’ na mangi Kishimoto i jego głównych bohaterów powrócił, ale kto wie.

Do widzenia.