Ciężko razem: Bestia (KagaKuro)

Kultywuję tradycję jednej double drabbelki na dzień.

***

– Zabierz. To. Ode mnie! – odsuwam się pod ścianę, łapiąc po omacku coś, co mam pod ręką. Pilot do telewizora. Świetnie!

Kuroko spogląda na bestię, którą trzyma w ramionach, a następnie przenosi swój nieogarniający wzrok na mnie. Marszczy brwi i przekrzywia głowę.

– Co?

– To! – Histerycznie wskazuję na bestię, która zapewne czeka na odpowiednią chwilę, aby mnie pożreć.

– To? – Wskazuje na psa, a ja mam ochotę mu przyłożyć. Tak raz, a porządnie. A  gdy robi krok w moją stronę, z tym potworem w ramionach, jestem już pewny, że moją drogą ucieczki stanie się na wpół otwarte okno. Co tam, że mam do pokonania pięć pięter w dół, lepsze to niż zginięcie w szczękach potwora.

– Odsuń się, ja ci dobrze radzę, odsuń się i wyrzuć go za drzwi! – Wyciągam przed siebie pilota, zupełnie jakby mógł mnie ochronić przed tragiczną śmiercią w szczękach bestii. Jestem pewny, że to niewinne spojrzenie, które posiada też Kuroko, to tylko przykrywka. Chwila nieuwagi i obudzimy się zamiast w swoich ramionach po namiętnie spędzonej nocy, to w jego żołądku!

– Ale nie mogę go zostawić samego – mówi, głaszcząc łeb potwora.

– I musiałeś przynieść go do mnie, tak?

– Tak. – Tetsuya, jak boga kocham, kiedyś ci przyłożę.

– Zamknij go w łazience. Najlepiej na cztery spusty i pod drzwi podsuń szafę.